Navigare Necesse Est

Navigare necesse est (vivere non est necesse)

Varen is noodzakelijk

(varen is noodzakelijk; het is niet nodig om te leven)

Toegeschreven door Plutarchus aan Gnaius Pompeius, die tijdens een zware storm zeilers gebood om voedsel uit Afrika naar Rome te brengen.

"Pompey ... ... .. was klaar om te beginnen met zijn reis naar huis, toen een grote storm ontstond op zee en de kapiteins van de schepen terughoudend

waren om uit te varen. Maar hij leidde hun zelf de weg en beval anker op, schreeuwend naar hen: "We moeten varen, we hebben niet te leven".

Dus, met behulp van zijn eigen fortuin, durf en energie, vulde hij de zee met schepen en de markten met graan.

In feite voer hij zo veel dat er een overschot overbleef voor het gebruik van mensen buiten Italië.

Dit was in 56 B.C. Hoewel de tekst van Plutarchus in het Grieks is en Pompeius vermoedelijk Latijn sprak.

Blijkbaar is de Latijnse versie, zoiets als “navigare necesse est, vivere non est necesse” voor het eerst verschenen tijdens de Middeleeuwen.

Volgens Büchmann is de vorm “navigare necesse est, vivere non est necesse” verschenen in de vertaling van Antonius Tudertinus

(vermoedelijkvan Plutarchus), Venetië, in 1478.

Sommigen zeggen dat deze spreuk diende als motto van de Hanze (die actief was tijdens de late Middeleeuwen).

Die verklaring lijkt te zijn gebaseerd op het verfraaien van een poort, ongeveer een eeuw geleden, in ieder geval,

van het 'Marine Gebäude' in de Duitse stad Bremen.

Volgens een Nederlands woordenboek van spreuken dient deze zin ook als het motto van Rotterdam (Dit was geen Hanzestad).

©2008 -2023 Stichting Verenigde Hollandse Zeil Compagnie - V H Z C